คนอื่นไม่ยอมรับ ทำไงดี

   เป็นพนักงานบริษัท ข้าราชการอยู่ดีๆ มาทำเกษตรทำไม เชื่อว่าหลายคนคงเคยโดนหรือได้ยินคำพูดเหล่านี้ 'แบบนี้ไม่ต้องส่งให้เรียนป.ตรีหรอกเสียดายตัง' เรียนไปก็ไม่ได้ใช้ ก็เข้าใจคนคิดคนพูดครับอุตส่าหาเงินส่งเสียเรามาจนจบก็อยากให้มีงานที่มั่นคง ไม่อยากให้มาลำบากชีวิตไม่มีความแน่นอน แต่ผมเองก็คิดกลับกันครับ ถ้าเราไม่เรียนอย่างน้อยก็ป.ตรีเราอาจจะไม่ทันคนอ่ื่นเขาในแง่ต่างๆ ชีวิตไม่ได้มีแค่ด้านเดียว การวางแผนชีวิตก็สำคัญ เรียนป.ตรีถ้าไม่ตั้งใจเลยไม่วางแผนตัวเองก็คงไม่จบหรอกครับ ผมเรียนเอกชนยังต้องมีวินัยเลยถึงจะจบ นั่นหมายความว่าจบมาแล้วมาทำเกษตรมันไม่ใช่เรื่องเสียหายเลยครับอาชีพสุจริต ไม่ใช่อยู่ดีๆเราเดินไปบอกพ่อแม่ว่า 'พ่อครับผมขอไปเป็นเด็กแว้นครับใจมันบอกว่าใช่' เออถ้าแบบนี้จะว่าก็ว่าเถอะครับ ถ้าใครมีลูกที่คิดจะทำอะไรซักอย่างแล้วมันไม่ทำให้ใครเดือดร้อนแล้วมันเป็นความสุขของเขาถึงมันจะขัดใจคุณบ้าง แต่ก็ปล่อยเขาไปเถอะครับ ลูกไม่ได้อยู่กับเราตลอดชีวิต ผมเองก็เจอเรื่องแบบนี้เหมือนกันครับ 'ไม่ยอมไปทำงาน' พ่อชอบบอกกับคนอื่นแบบนี้ อ้าวแล้วที่ทำนี่ไม่ใช่งานเหรอ ผมก็ได้แต่คิดไม่อยากทะเลาะ ก็ก้มหน้าก้มตาทำไปเรื่อยๆพิสูจให้เค้าเห็นด้วยความสำเร็จ จนตอนนี้ก็ยอมรับได้แล้วครับ ใครที่เจอแบบผมก็อดทนนะครับ ทำไปเถอะครับถ้ารักถ้าชอบ ไม่ทำให้ใครเดืิอดร้อน เลือกทางของตัวเองตอนที่ยังมีโอกาสหลายคนไม่มีทางเลือกแล้วครับ ต้องฝืนทำสิ่งที่ไม่ชอบไปเรื่อยๆ
     บทความนี้เป็นแค่ความเห็นส่วนตัวของผม ถ้าขัดใจใครไปบ้างก็ขออภัยด้วยครับ แต่ด้วยความตั้งใจอยากให้คนที่คิดจะทำอะไรจงทำเถอะครับ ทำให้ได้อย่างที่ตั้งเป้าหมายเอาไว้ อย่าลังเลเพราะเเสียงของคนรอบข้าง ครับ
  ขอให้คุณโชคดีครับ

มองให้ไกล เดินตามให้ถึง